DEKOLONIZE THE FUTURE EXHIBITION by Koster Fine Art Gallery (Pan )

(MILAN/LONDON PROJECT 2.0 THE HAGUE )   

NEW UNPUBLISHED WORK WLL BE SHOWN

The conflict are reflected in a number of themes. Where danger and loneliness are the main. In the subject danger he explains the struggle of
daily life and critical global issues and the determination to escape it. This series is characterized by a raw and dark character.

He also explores the theme of loneliness, which he captures the very recognizable gray light of the Dutch masters.
Inspiration like Degas,Vermeer ,Magritte,Rembrand,Dali,
It is often magical realistic and melancholic, characterized by a Kafkaesque interpretation of the recurring themes of alienation and loneliness.

‘Decolonizing the Future: childeren as agents of generational equity’ that “future generations have a right to hold us to account for the world we leave them.

De toekomst dekoloniseren: schilderen als agenten  van generatiegelijkheid dat toekomstige generaties het recht hebben om ons ter verantwoording te roepen voor de wereld die we hen verlaten. Maar al te vaak zijn de beslissingen die we nemen als individuen, bedrijven of landen alleen goede beslissingen als ze in een zeer kort tijdsbestek worden onderzocht. Ik noem dit fenomeen temporeel kolonialisme

Zijn werk omvat echter veel meer, en lijkt zich te kenmerken door een onheilspellende sfeer waarin de bureaucratie en de onpersoonlijke maatschappij steeds meer greep krijgen op het individu. deze sfeer als een ‘uiterst geheimzinnige zakelijkheid’. Rogier zijn kunst wordt wel gezien als symbool voor de ontwortelde mens in de moderne tijd. Sommigen zijn echter van mening dat het werk van rogier juist een poging is, in een ogenschijnlijke strijd met ‘hogere machten’, het initiatief terug te geven aan de individuele mens, die uiteindelijk zelf zijn keuzes maakt en daarvoor verantwoordelijk is.

Dit contrasteert met het bijna droomachtig-vreemde van de wereld die hij oproept, maar die hij met zijn beeldend-realistische foto’s wel zeer geloofwaardig maakt.

De foto’s van de fictieve personages verschilt meestal niet van de taal van de verteller, waardoor de beelden iets droomachtigs krijgen; deze indruk ontstaat mede doordat reële en irreële gebeurtenissen alsmede feiten en oordelen/interpretaties/gedachten over die feiten, naadloos in elkaar overlopen. De kijker lijkt opgesloten in het brein van de hoofdpersoon, maar voelt tegelijk dat de dingen ‘anders’ zijn dan hoe hij ze beleeft.